Krytyk sztuki to Nauka sztuki. Zawód art

Krytyk sztuki jest prawdziwym koneserem swojego rzemiosła, dzieła sztuki. Z łatwością odróżnia pracę niezrównanego Moneta od prac profesjonalnego Maneta. Zna wszystkie subtelności kierunków, w których pracują artyści, muzycy, rzeźbiarze i artyści. Ale posiadanie wiedzy encyklopedycznej w dziedzinie twórczości nie zapewnia jeszcze tytułu honorowego i uznanego krytyka sztuki. Tutaj musisz opanować technikę percepcji wizualnej i manier, a także mieć niezaspokojone pragnienie, aby zobaczyć, słuchać, kontemplować arcydzieła światowej sztuki na własne oczy.

Historia występowania

Krytyka sztuki (wiedza) to nauka wywodząca się z czasów starożytnych. Możemy to ocenić na podstawie traktatów Arystotelesa, Platona lub Sokratesa, którzy żyli przed naszą erą. W tym czasie sztuka nie była niezależną doktryną, a raczej miała charakter poznawczy, była częścią filozofii i religii tamtych czasów.

Nauka o sztuce rozkwitła w czasach Cycerona (I wiek pne), a początek naszej ery upłynął pod znakiem dzieł sztuki azjatyckiej. W średniowieczu świat sztuki stał się częścią teologicznych wniosków Augustyna i Tomasza z Akwinu. Ale szczególnym i głównym czasem w kształtowaniu nauki o sztuce był Renesans (Leonardo da Vinci, Michelangelo, Sandro Botticelli), kiedy powstały prawdziwe arcydzieła, które są obecnie głównymi ilustrującymi przykładami dla znawców sztuki wysokiej.

W XVIII wieku krytyka sztuki kształtuje się w niezależnej dyscyplinie, której protoplastą jest niemiecki historyk, miłośnik starożytności - Johann Winkelmann. W tym samym czasie pojawili się pierwsi eksperci w dziedzinie kreacji światowych. I już jako zawód sztuka zaczęła się kształtować na przełomie XIX i XX wieku. Dziś każdy może nauczyć się tej specjalizacji, ponieważ instytucje kształcące przyszłych koneserów światowych arcydzieł i rzadkości znajdują się na całym świecie. Oczywiście lepiej jest wybrać uniwersytety, które są blisko wybitnych dzieł, na przykład w Europie lub Rosji.

Takie dzieło jest krytykiem sztuki

Zawód jest w pewnym sensie wyjątkowy, interesujący i pouczający na swój sposób. Jest zafascynowana faktem, że obejmuje kilka obszarów, w których przyszły specjalista może się realizować. Ale dominują dwa z nich: teoretyk sztuki i historyk sztuki. Działalność pierwszego ukierunkowana jest głównie na badanie i badanie świata sztuki: jego problemów, wzorców, specyfiki rozwoju typów, gatunków i relacji ze społeczeństwem jako całością. Drugi kierunek jest bardziej zróżnicowany i obejmuje takie obszary, jak:

• badanie zbiorów;
• systematyzacja dzieł różnych mistrzów, szkół i trendów;
• zapewnienie bezpieczeństwa eksponatów muzealnych, kompilowanie dla nich kart;
• przedstawienie wniosku w sprawie konieczności przywrócenia określonego dzieła;
• autorstwo kontrowersyjnej pracy, autentyczność rzeczy, jej wartość;
• odkrycie nowych nazw w dziedzinie sztuki;
• udział w wyprawach archeologicznych;
• prowadzenie wycieczek, wykładów, zajęć do wyboru;
• publikacja broszur, kolekcji, przewodników naukowych i popularnonaukowych, które wydają muzea i galerie sztuki;
• recenzje i artykuły z obiektywną oceną, krytyką, analityką, wpływające na aktualne problemy nauki o sztuce;
• organizacja wystaw, wystaw (w tym międzynarodowych).

Pole aktywności

Krytyk sztuki to nie tylko zawód. To pewien sposób myślenia, szczególny styl postawy, życia. To jest talent! I możesz zastosować go w zupełnie innych obszarach życia ludzkiego. Możesz wykorzystać swoją wiedzę podczas pracy w galerii sztuki, muzeach, na indywidualnych wystawach lub imprezach turystycznych, być może podczas wizyt. Ponadto umiejętności krytyka sztuki będą przydatne w pracy redakcyjnej, na przykład w niektórych dużych wydawnictwach. Ponadto specjalista tego profilu może poświęcić swoje życie badaniom lub znaleźć się w branży antyków. Uda mu się także realizacja roli nauczyciela i krytyka sztuki.

Cechy krytyka sztuki

Wybierając konkretny zawód, przede wszystkim każdy z nas koncentruje się na naszych osobistych cechach. Ci, którzy mają analityczne nastawienie i pragnienie nauk ścisłych, najprawdopodobniej nie uda się opanować umiejętności krytyka sztuki. Jakie cechy powinna posiadać osoba znająca świat sztuki?

Jeśli mówimy o umiejętnościach, to musiał rozwinąć artystyczny gust, wyobraźnię, pamięć sensoryczną. Musi subtelnie odczuwać, myśleć intuicyjnie, rozumieć, być niezwykle uważnym, bezstronnym i obiektywnym w swoich osądach, krytyce, być w stanie zainteresować się i zawsze znajdować się w samym centrum wydarzeń, szczególnie w odniesieniu do świata arcydzieł i antyków.

Od cech osobistych można odróżnić samodyscyplinę, dokładność, takt, wytrwałość, towarzyskość i, oczywiście, pragnienie samorozwoju.

Ciężko w pracy … bez praktyki

Każda praca wymaga szeregu podstawowej wiedzy i umiejętności. A naszym zadaniem jest opanowanie ich do poziomu prawdziwego profesjonalisty w swojej dziedzinie. Krytyk sztuki jest więc osobą, która jest zobowiązana do zapamiętania dużej ilości informacji (imiona, tytuły, terminy, daty); pisać artykuły, podręczniki, eseje, recenzje na określone tematy; określić z fragmentu utworu, do kogo i do jakiego okresu należy. Dlatego praca eksperta w dziedzinie sztuki jest niemożliwa bez praktyki. Do jego zadań należą obowiązkowe wizyty w galeriach, wystawy, wystawy, a także bezpośredni udział w ich przygotowaniu i organizacji w celu zdobycia nieocenionego doświadczenia.

Ważne jest także połączenie wiedzy teoretycznej z praktycznym zastosowaniem. Jeśli zamierzasz napisać recenzję lub pracę naukową na temat jakiegoś wspaniałego dzieła, musisz spróbować zobaczyć to na własne oczy. Dla tych, którzy staną się ekspertami specjalizującymi się w określonej dziedzinie (rzadkie rzeczy, pewna epoka, styl, kierunek), takie podejście do pracy jest szczególnie istotne. Pozwoli Ci to najdokładniej pokazać cały swój profesjonalizm.

Znani krytycy sztuki

Krytyk sztuki nie jest zawodem, to wysoka ranga! Który człowiek nosi z dumą i zasługuje na to dzięki subtelnemu postrzeganiu świata, wiedzy akademickiej i niewyczerpanej miłości do sztuki. W tej dziedzinie jest niewielu takich prawdziwych ekspertów, ale wśród nich są nasi rodacy. Na przykład Anatolij Vasilievich Lunacharsky - postać publiczna, krytyk sztuki, krytyk literacki, dramatopisarz, tłumacz. Siergiej Pawłowicz Diagilew (1872–1929) - postać teatralna, krytyk sztuki, propagandysta sztuki rosyjskiej za granicą.

Poświęcili swoje życie sprawie, która nie tylko ich zafascynowała, ale zainspirowała ich do rozpoznania, tworzenia i tworzenia. Nadąża za duchem czasu, ale wyraźnie rozumie, jak ważne jest docenianie i zachowanie dziedzictwa kulturowego przeszłości.